هفت پیکر و رِنگ های سنتی

قطعات هفت پیکر مربوط به نمایشی است بر اساس منظومه ی بی همتای نظامی گنجوی ( قرن ششم قمری ) که در خرداد 1355 با موسیقی فرامرز پایور و با همکاری گروه باله ی ملی بر روی صحنه ی تالار وحدت اجرا شده است و به جز پیش پرده ، مقدمه ی چهار گاه و رنگ دسته جمعی ، بقیه رنگ هایی هستند که برای اقلیم های مختلف بر اساس داستان هفت پیکر ساخته شده اند . این موسیقی اگر چه برای یک نمایش و منطبق با فیگورهای موزون ساخته شده ، اهمیت آن فراتر از موسیقی یک نمایش است. چرا که این قطعات از لحاظ محتوا بسیار متفاوت با دیگر آثار ارزشمند استاد پایور هستند و نشان از شناخت و مطالعه ی موسیقی سایر ملل توسط ایشان دارد و می توانند به عنوان قطعاتی بسیار متفاوت و جالب در رپرتوار سنتور نوازی جای گیرند . به جرأت می توان گفت هیچ موسیقی دانی در تاریخ موسیقی ایران به اندازه ی استاد پایور طیفی به این گستردگی و تنوع در آثارش وجود دارند .