ترانه ها و آهنگهای جاودانه 3

غزل و تصنیف ، ترانه و سرود ، از قدیم و روزگاران گذشته در سراسر کشور باستانی ایران، جایگاهی ارزنده و والا داشته و دارد ، زیرا از برکت همین شعر و شاعری است که موجب گستردگی و بسط زبان فارسی و همبستگی بین مردم سرزمین های ایران به خصوص خراسان بزرگ شده است . همین غزل ها و شعرها و موسیقی هاست که مکمل یکدیگر شدند و توانستند علاوه بر این که زبان شیرین فارسی را در داخل مرزهای کشور حفظ و توسعه دهند ، در خارج از مرزهای جغرافیایی نیز کارساز گردند . لذا ما امروز می بینیم که بسیاری از مردم جهان با شعر وادب فارسی آشنایی دارند و آن را چون گوهری تابناک بر تارک ادبیات جهان می دانند. با توجه به این که فراز و نشیب روزگار اگر خط و نویسندگی و نگارش آن ها را تحت تأثیر اقوام بیگانه قرار داد، ولی زبان ایشان پس از قرن ها ، همین زبان شیرین و گوهربار فارسی است . اگر خوب دقت کنیم می بینیم که شعرا و غزلسرایانی که با این مسئله سروکار داشته اند بسیاری از ایشان علاوه بر هنر سرودن شعر و غزل ، با هنر موسیقی نیز کاملاً آشنایی داشته اند . تا آن جا که حافظه ام یاری می دهد یاد آور می شوم ، مثل : حکیم ابوالقاسم فردوسی ( موسیقیدان ) ، رودکی ( موسیقیدان ) ، ابن سینا ( موسیقیدان ) و ...