باغ های ایرانی برای پیانو جلد دوم

درباره‌ی این اثر، به قلم سینا صدقی می‌خوانیم: آثار علیرضا مشایخى را مى‌توان مهمترین طرح بنیانى و مدوَّن از «موسیقى نو» دانست. صورت‌بندى‌هاى او از چگونگى طرح «موسیقى نو» در ایران و تبین‌هاى حاصل از آن، بر بنیانى ایستاده‌اند که در دوره‌ى معاصر تاریخ موسیقى، بى‌سابقه بوده است: طرح انضمامى نسبت موسیقى و تفکر. این نسبت، در اصطلاح «موسیقى تفکر» خود را آشکار کرده است. به بیان دیگر، طرح «موسیقى نو» در تبیین «موسیقى تفکر» نهفته است و پس از شرح این نسبت، راه براى طرح «موسیقى نو» در ایران گشوده و هموار مى‌شود.. آثار علیرضا مشایخى، سبب طرح بنیانى «موسیقى نو» در ایران شده است. صورت‌بندى‌هاى متفاوت او از «موسیقى نو» در دوره‌هاى متفاوت آهنگسازیش قابل بررسى و تبیین هستند. دوره‌ى نخست آهنگسازى علیرضا مشایخى به ‌پیشنهاد هوشنگ طاهرى، «تمرکز گسترده» نام دارد. موضوع این دوره از آثار آهنگساز، تمرکز بر «صدا»، «سکوت» و «زمان» است. دوره‌ى دوم به پیشنهاد برنارد مشایخى، «موسیقى نسبى» نام دارد.