علاوه بر مَثَل در این مجموعه تعدادی کنایه نیز وجود دارد . کنایه در برداشت نخستین به معنای پوشیده سخن گفتن است و در حالت اصطلاحی سخنی است که دو معنی دور و نزدیک را دربر می گیرد ، اگر چه معنی نزدیک آن منظور نیست و معنای دوم معنی دور و نزدیک را دربر می گیرد ، اگر چه معنی نزدیک آن منظور نیست و معنای دوم آن مورد نظر است . به همین منظور کنایه را می توان سخنی دو پهلو دانست که در فرهنگ شفاهی بسیار کاربرد دارد . به عنوان نمونه ( دست روی دست گذاشتن) نوعی کنایه است که در معنای لغوی بیانگر قرار گرفتن دستان روی هم و در معنای اصلی به عدم انجام کاری یا تنبلی فرد بر می گردد. در کنایه های این مجموعه می توان به عنوان نمونه از ( سرنا را از سرگشاد زدن ) نام برد ، در معنای نخستین به عمل اشتباه فرد اشاره دارد که ساز را از موضعی غیر طبیعی می خواد اجرا کند و در معنای اصلی به عمل فردی بر می گردد که کارها را صحیح انجام نمی دهد .
نویسنده | احمد کریم خانی |
ناشر | انتشارات سایه گستر |
قطع | رقعی |
تعداد صفحه | 162 |
تاریخ انتشار | 1395 |
شابم | 2-347-374-600-978 |
تیراژ | 1000 |
ارسال دیدگاه
بحث درباره این مطلب را شما آغاز کنید!