تصنیف و ترانه سرایی در ایران

:در این دفتر علاوه بر معانی معمول تصنیف چون صنف صنف کردن، گرد آوردن، نوشتن کتاب یا رساله، شعر گفتن و... دو معنای دیگر مورد نظر است . یکی تصنیف به معنای عام آن، که در ادوار گذشته با اصطلاحات بسیاری از آن یاد می شد، از جمله ترانه، سرود، قول، غزل، رباعی، دوبیتی، و.... دیگر تصنیف به معنای خاص آن، که آن را می توان تصنیف صرف نام نهاد که از دوره مشروطیت با علی اکبر شیدا و عارف قزوینی شروع شده و با شاعرانی چون بهار و امیرجاهد و اسماعیل نواب صفا و رهی معیری و بسیاری دیگر ادامهیافته است و کم و بیش در زمان حاضر نیز ادامه دارد.